Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο. Και στην Αθήνα, η ίδια νύχτα πέφτει... Αμόνι και φωτιά. Για κάθε τοίχο που θα ορθώνουν μπροστά τους, τα πιτσιρίκια με τα χρώματα του πολέμου θα φτύνουν φλόγες. Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς. Ίσως αφορά σχιζοφρενείς, ίσως απογοητευμένους, ίσως γονατιστούς.
Εικόνες από μια συνωμοσία πυρίτιδας. Από βεντέτες μασκοφόρων σε μια κοινωνία επιβητόρων. Εικόνες από βράδια του μακρινού Μεσαίωνα με γαιοκτήμονες και είλωτες. Βράδια με δολοφόνους, μαφιόζικα χτυπήματα, νόμους της σιωπής, του ισχυρού, η ομερτά των Ελλήνων.
Χρωματισμένες αντιλήψεις σε έναν κόσμο που έμαθε να ζει με το χρήμα, για το χρήμα. Και εκεί στο Παλέρμο, οι Σικελοί συνήθιζαν να ψιθυρίζουν... "Όποιος δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν μιλάει, ζει εκατό χρόνια". Αντιδράς με φωτιά, όταν σου έκοψαν τη γλώσσα, όταν μιλάς στον έρημο αέρα, όταν αυτοί που μεταφέρουν τα λόγια σου τα πλάθουν, τα λυγίζουν, τα μοιράζουν, τα χρωματίζουν. Ρουφιάνοι στο Παλέρμο. Εδώ οι ρουφιάνοι πουλούν την πραμάτεια τους.
Όταν πια δεν μπορείς να κλέψεις τον εύκολο στόχο σου, γιατί δεν έχει τι να του πάρεις, είτε άλλαξε νοοτροπία προσπαθώντας να αφήσεις κάτι πίσω σου, είτε άλλαξε επίπεδο, προσπαθώντας να καταρρίψεις δυσκολότερους στόχους...
Δεν ξημερώνει εδώ. Δεν ξημερώνει γαμώτο. Και οι λέξεις ντύνουν μόνο το χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου